Αθλητικές υποδομές στο Νομό Αιτωλοακαρνανίας

Εισήγηση του ΠΑΝΟΥ Ε. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
Μέλους του Δ.Σ. της ΕΠΣ Αιτωλοακαρνανίας και Προέδρου της Επιτροπής Αθλητικών Εγκαταστάσεων της ΕΠΣ

Στην ημερίδα της ΠΑΕ Παναιτωλικός, Σάββατο 13-3-2010 Παπαστράτειο Μέγαρο Αγρινίου

ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Φίλες και φίλοι,
Το ζήτημα των αθλητικών υποδομών και των γηπεδικών εγκαταστάσεων στο Νομό μας είναι και μείζον και σοβαρό και απαιτεί αντίστοιχη αντιμετώπιση. Η πραγματικότητα στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο είναι σκληρή και αδυσώπητη. Προβλήματα που έχουν συσσωρευθεί όλα αυτά τα χρόνια σε συνδυασμό με την οικονομική κρίση που περνάει η χώρα μας, προδιαγράφουν με μελανά χρώματα την κατάσταση των υποδομών στον χώρο του ποδοσφαίρου και απαιτούν πρωτοβουλίες και οικονομική κυρίως στήριξη για την βελτίωση των εγκαταστάσεων. Άραγε λοιπόν υπάρχει η μέγιστη υπευθυνότητα που απαιτείται; Το ορόσημο των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 προβλημάτισε επί της ουσίας κανέναν; Δηλαδή τις πολιτικές ηγεσίες, τις Ομοσπονδίες, την Τοπική Αυτοδιοίκηση; Είναι τυχαίο άραγε ότι σήμερα έχει πέσει κατακόρυφα το μεράκι του κόσμου για τις αθλητικές δραστηριότητες γιατί ο κόσμος έχει αποξενωθεί κυρίως από τις ερασιτεχνικές αθλητικές διοργανώσεις; Μπορούμε να ξεχάσουμε τις καθαρά πελατειακές σχέσεις των κυβερνητικών κομμάτων με τα ποδοσφαιρικά σωματεία; Και στην φημολογούμενη παράδοση του ποδοσφαίρου στον κόσμο της νύχτας και τους μηχανισμούς μαύρου χρήματος υπάρχει αντίλογος, ώστε το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο να ξεφύγει από αυτό το παρασιτικό, αναξιόπιστο και υπό κατάρρευση οικοδόμημα; Αυτά και άλλα πολλά απασχολούν χρόνια τώρα τους υπηρέτες του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου και του αθλητισμού κατ’ επέκταση και τους αποθαρρύνουν να πάρουν πρωτοβουλίες.
Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΗΜΕΡΑ
Ποια είναι η κατάσταση σήμερα; Παρακολουθώντας πέντε χρόνια το πρόβλημα των γηπεδικών εγκαταστάσεων στο Νομό μας – πέραν κάποιων πραγματικά σημαντικών παρεμβάσεων στη βελτίωσή τους – σας κάνω κοινωνούς στα παρακάτω:
 Από τις 80 και πλέον εγκαταστάσεις, μόνο οι 10 έχουν τίτλους ιδιοκτησίας!
 Από τις 80 εγκαταστάσεις 10 έως 12 διαθέτουν χλοοτάπητα και υπάρχει προγραμματισμός για 3 έως 4 ακόμα!
 Ελάχιστες εγκαταστάσεις έχουν προσαρμοστεί στο νόμο, που επιβάλλει να υπάρχει πολεοδομική άδεια ώστε να δοθεί έγκριση τέλεσης αγώνων. Και αυτό λόγω των παρατάσεων που απ’ το 2005 και μετά δίνει η πολιτεία.
 Σε κάθε Δήμο υπάρχουν – κατά μέσο όρο – 2 έως 3 εγκαταστάσεις, με υποτυπώδη λειτουργία και συντήρηση με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
 Οργανωμένα αποδυτήρια, με όλες τις προδιαγραφές που απαιτούνται, έχουν μόνο 5 εγκαταστάσεις!
 Κερκίδες υπάρχουν περίπου σε 8 με 10 γήπεδα, τα υπόλοιπα δε στερούνται και στοιχειώδους χώρου για να αναπτυχθούν!
 Σε περίπου 15 εγκαταστάσεις δεν υπάρχει ηλεκτρικό και νερό, σε πολλές δε η ύδρευση βρίσκεται σε εξωτερικούς χώρους.
 Συνολικότερα η κατάσταση των αγωνιστικών χώρων στο 70% των εγκαταστάσεων είναι απαράδεκτη με κύρια στοιχεία αναφοράς τον αγωνιστικό χώρο και την περίφραξη αυτού.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ – ΤΕΛΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
Σήμερα είναι σε εξέλιξη η καταγραφή προβλημάτων γηπεδικών εγκαταστάσεων από την ΕΠΣΝ Αιτωλοακαρνανίας. Ταυτόχρονα η Τ.Α. (Δήμοι και Νομαρχία) γνωρίζουν καλύτερα το πρόβλημα. Απλούστατα ή δεν έχουν χρήματα να διαθέσουν ή ο ερασιτεχνικός αθλητισμός δεν είναι στις άμεσες προτεραιότητές τους. Εάν μείνουν όμως τα πράγματα όπως έχουν αφ’ ενός σοβεί ο κίνδυνος της εγκατάλειψης και αφ’ ετέρου ο ακόμα μεγαλύτερος κίνδυνος της εμπορευματοποίησης ακόμη και των στοιχειωδών ερασιτεχνικών αθλητικών δραστηριοτήτων. Γιατί πολλές φορές πίσω από τις καλές προθέσεις άλλα βγαίνουν στην πορεία. Θέλουμε λοιπόν να στηρίξουμε το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο και να βελτιώσουμε τις υπάρχουσες υποδομές; Αν ναι τότε:
1. Να απαιτήσουμε να υπάρξει ξεχωριστό τομεακό πρόγραμμα πολιτισμού – αθλητισμού, μέσα από το ΕΣΠΑ 2007 – 2013.
2. Να ζητήσουμε οι Δήμοι για φέτος να υλοποιήσουν από το τεχνικό τους πρόγραμμα ένα έργο τοποθέτησης χλοοτάπητα σε ένα γήπεδο του Δήμου τους με δικούς τους πόρους.
3. Η Ν.Α. μέσα από διαδικασία αξιολόγησης να εκτελέσει απ’ το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων 2010 τρία έως τέσσερα έργα τοποθέτησης κερκίδων και χλοοτάπητα σε κομβικά γήπεδα Α΄ κατηγορίας.
4. Να θέσουμε ως στόχο μέχρι το τέλος του 2010 να διαθέτει κάθε Δήμος ένα τουλάχιστον γήπεδο με χλοοτάπητα.
5. Να ενισχυθούν οι Δημοτικοί Αθλητικοί Οργανισμοί (ΔΑΟ) με προσωπικό και χρήματα ώστε να αναπτύξουν πραγματικές δράσεις μαζικής άθλησης και όχι να μιμούνται δράσεις του αγωνιστικού αθλητισμού.
6. Να μπουν κίνητρα χρηματοδότησης των αγωνιστικών χώρων από ΓΓΑ και ΟΠΑΠ που θα συνδυάζονται με την αγωνιστική πρόοδο, την ποιότητα και το ήθος του Σωματείου και η οποία χρηματοδότηση να κατευθύνεται – με διαδικασίες ουσιαστικού ελέγχου – στην βελτίωση των γηπεδικών εγκαταστάσεων.
7. Στην παραπάνω κατεύθυνση και στους μικρούς Δήμους όταν δεν υπάρχουν Δημοτικοί Αθλητικοί Οργανισμοί, να δημιουργηθεί τριμερής επιτροπή (Δήμος – Σωματείο – Αθλούμενοι) που θα αναλάβει διοικητικά καθήκοντα.
8. Θέσπιση αυτοτελούς κονδυλίου από τον κρατικό προϋπολογισμό, κατάργηση των έκτακτων επιχορηγήσεων, των ειδικών αδιαφανών λογαριασμών και των πελατειακών σχέσεων. Εσχάτως ζητείται από τα ερασιτεχνικά σωματεία και το ιστορικό τους, για να κριθεί τυχόν επιχορήγηση! Και το ερώτημα παραμένει: Πώς είναι δυνατόν ένα ποδοσφαιρικό σωματείο τουλάχιστον να συμμετέχει σε τοπικό πρωτάθλημα, χωρίς να έχει όλα τα νόμιμα έγγραφα; Έλεος κύριοι γραφειοκράτες! Η επιχορήγηση του αθλητισμού είναι κοινωνικό δικαίωμα, υπόθεση της πολιτείας και όχι του τζόγου.
9. Ειδική πρόβλεψη για αθλητικές υποδομές στις αγροτικές περιοχές, στη βάση της αντίληψης ότι μια κρατική πολιτική στον αθλητισμό οφείλει να αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο και να τέμνει ανάλογες πολιτικές στο χώρο της παιδείας, της υγείας και του πολιτισμού.
10. Όλες οι παραπάνω ενέργειες πρέπει να έχουν στο κέντρο της προσοχής τους τον άνθρωπο και τις κοινωνικά θετικές λειτουργίες του ποδοσφαίρου και του αθλητισμού. Και αυτό μόνο με την πολύπλευρη στήριξη του ερασιτεχνικού αθλητισμού μπορεί να γίνει.
Γιατί εάν και στο χώρο αυτό επικρατήσει μια “μισθοφορική” αντίληψη των πραγμάτων, καλύτερα όσοι απομείναμε να υπηρετούμε αγνά τον χώρο να πάμε σπίτια μας. Επιτρέψτε μου εδώ ένα προβληματισμό. Πρέπει να λύσουμε ένα γρίφο, με αφορμή την υπόθεση που συζητάμε: Έχουμε μια κοινωνική αντίθεση που οριοθετείται από την επιθυμία των πολλών για κάλυψη μιας κοινωνικής τους ανάγκης και την άρνηση – αδυναμία των λίγων (της εξουσίας δηλαδή) να την ικανοποιήσει. Άραγε θα τα καταφέρουμε;
Σας ευχαριστώ πολύ.