«Η κοινωνία σε θέλει να είσαι απλώς ένα φωτοαντίγραφο, ποτέ ένα πρωτότυπο» Όσσο

Σάββατο 31 Ιουλίου 2010

Όταν οι μνήμες με βασανίζουν, κάνω τα δάκρυά μου λόγια!!!

Όταν η ζωή παίζει περίεργα παιχνίδια…
Κι όταν της ψυχής τα χάδια, γίνονται βόλια…
Έναντι της σκληρής, ανάλγητης, σημερινής πραγματικότητας, δεν έχω παρά να φορτίζομαι πιότερο συναισθηματικά!
Να μην μπορώ να συγκρατήσω την αγάπη μου για τον ΑΝΘΡΩΠΟ!
Να παραδέρνω, ανάμεσα στον επιβαλλόμενο ρεαλισμό και στον καταδικό μου συναισθηματισμό!!
Πάνε χρόνια, όταν ένας φίλος του μακαρίτη του πατέρα μου και παράλληλα δικός μου φίλος, με σήκωσε κυριολεκτικά στα χέρια!
Ο επαγγελματίας οδηγός (Φορτηγών Δημόσιας Χρήσης) Δήμος Αναγνωστόπουλος απ’ την Παραβόλα Τριχωνίδας!
Ο λόγος: Είχα γράψει τους στίχους του τραγουδιού «ΔΕΚΑ ΒΟΡΙΑΔΕΣ» που μελοποίησε και ερμήνευσε ο συνθέτης Μ. Τερζής και που φρονώ πως «Ο Δήμος ο Νταλικέρης» κάτι δικό του βρήκε στα λόγια μου…
"Δέκα βοριάδες ζήλεψαν
Κάποιου νοτιά την κόρη
Σε ξένους τόπους μίσεψαν
Την πήραν με το ζόρι...
"
Τέτοιες ίσως, ακραίες συμπεριφορές προς το πρόσωπό μου, τις θεωρώ περιττές, δεν παύουν όμως να έχουν τη σημειολογία τους…
Η ταπεινότητά μου, δεν μπορεί και να τις αποποιηθεί… τις έχω ζήσει!
Είμαι ευτυχής που ένιωσα το μεγαλείο της γνήσιας λαϊκής ψυχής!
Μα πιο πολύ φορτίστηκα συναισθηματικά, που είδα τυχαία μια φωτογραφία του αξιόλογου Καλλιτέχνη – Φωτογράφου και φίλου μου, του Χάρη Γεωργίου - ΦΩΤΟ ΤΕΧΝΗ- να εμπλουτίζει ένα παλιό τραγούδι του Αγαπητού μου Γρηγόρη Μπιθικώτση, με τίτλο « τα σωφεράκια» !!!
Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη μετά από τις πολιτιστικές εκδηλώσεις ΘΕΣΤΙΑ 1996, μέσα στο μαγαζί μου, στο Καινούργιο Τριχωνίδας και από αριστερά είναι: Ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης – Ο τότε Δήμαρχος Θεστιέων Β. Φουντούλης - Ο μαέστρος Μ. Τερζής και η ταπεινότητα μου.
Αυτό το τραγούδι το χαρίζω πρώτα, στο φίλο μου το Δήμο Αναγνωστόπουλο η «Δήμο Σούχα»!!!
Μετά …σ’ όλους τους δοκιμαζόμενους σήμερα, εργάτες οδηγούς, που έσπασαν τα κόκαλά τους πάνω στο τιμόνι…

Όταν οι μνήμες με βασανίζουν, κάνω τα δάκρυά μου λόγια!!!

Δημήτρης Ντόκας