«Καλά ρε μπάρμπα εγώ δεν ψήφισα, εσύ δεν ψήφισες, ποιος πούστης ψήφισε και τον έβγαλε;»!!!

Ας  φροντίσει ο λαός να μάθει!
Σε ποιους εμπιστεύεται το μέλλον του και με ποιον τρόπο, θα του το καθορίσουν!
Ο λαός που την Κυριακή ψηφίζει και τη Δευτέρα σιχτιρίζει!
Ο λαός που φροντίζει και μαθαίνει, που ξέρει, ποιο χρώμα στο ντύσιμο θα είναι της μόδας του χρόνου!
Ο λαός που ξέρει τι νούμερο παπούτσι φοράει ο Σισέ!
Ο λαός που αρέσκεται να γνωρίζει, πόσες ερωτικές σχέσεις και με ποιους, είχε… η Μπιγιονσέ!
Ο λαός που ρίχνει τις ευθύνες του, στον άλλο λαό… στους κατοίκους του πλανήτη Άρη, που εκλέγουν εξουσίες στην Ελλάδα! 

Τώρα το θυμήθηκα...
Ήταν στην περίοδο 1990-93, δε θυμάμαι ακριβώς, τότε που κυβερνούσε ο Μητσοτάκης

Ήταν καταμεσήμερο καλοκαιριού, σταματάει έξω απ’ το μαγαζί μου στο Καινούργιο, ένας βιοτέχνης απ’ το Μεσολόγγι, όπως μας είπε, με μια παλιά τότε, μπλέ κλούβα (κλειστό φορτηγάκι) που πουλούσε παντελόνια.
«Παντελόνια παιδιά»… φωνάζει!
«Παντελόνια τζιν»
«Έχω παντελόνια…»
Ανοίγει την πόρτα του αυτοκινήτου του και συγχρόνως κατεβαίνει…
Καμιά απάντηση απ’ τους θαμώνες, ακολουθεί μια απ’ τις συνηθισμένες της αιφνιδίασης, της αμηχανίας σιωπή.
Μετά από λίγο πετάγεται κάποιος και του λέει:
«Δεν έχουμε λεφτά, μας τα πήρε ο Μητσοτάκης»!
Στον ερχομό του ο πλανόδιος, μ’ ένα παράτολμο θράσος… του ρίσκου, γιατί δεν ήξερε τι θα αντιμετωπίσει, του απαντά δυνατά:
«Καλά ρε μπάρμπα εγώ δεν ψήφισα, εσύ δεν ψήφισες, ποιος πούστης ψήφισε και τον έβγαλε;»!
Μ’ άρεσε η στιγμιαία ατάκα του.
Έλα δω ρε φίλε του λέω, έλα να σε κεράσουμε!
Ήρθε και κάθισε κι έγινε μια ωραία πολιτική συζήτηση, με απλές λαϊκές θέσεις και αντιπαραθέσεις, λες και μαζί του γνωριζόμασταν από παλιά.
Τούτη η φράση του, μου… έμεινε, μαζί με τα διαχρονικά μηνύματά της.
Κάθε μετεκλογική περίοδο, όταν κάποιος διαμαρτύρεται, όπως συχνά συμβαίνει,  την επαναλαμβάνω. Δεν είναι δική  μου, αλλά του μάγκα Μεσολογγίτη!
«Καλά ρε μπάρμπα εγώ δεν ψήφισα, εσύ δεν ψήφισες, ποιος πούστης ψήφισε και τον έβγαλε;»!!!
ΥΓ. Αν κάποιος απ’ τους αγαπητούς αναγνώστες μας Μεσολογγίτες, γνωρίζει το πρόσωπο που περιγράφω, ας μας φέρει σ’ επαφή. Αν μου τηλεφωνήσει ο ίδιος ν’ ανταμώσουμε κι αν δεχτεί να πει κι άλλα κι αν επιθυμεί να πάω να τον συναντήσω, θα πάω όπου κι αν βρίσκεται, για να τα ξαναπούμε!
Γιατί μεγαλύτερη αξία για μένα, έχουν τα γνήσια, αυθεντικά λόγια, του απλού, λαϊκού ανθρώπου, απ’ την κάθε επιτηδευμένη ρήση, του όποιου επαγγελματία πολιτικού!

Δημήτρης Ντόκας