«Χρόνια πολλά κι ευτυχισμένο το 2012»!
Τετριμμένες κι από συνήθεια λέξεις και φράσεις…
«Χρόνια πολλά κι ευτυχισμένο το 2012»!
Το «χρόνια πολλά» ..κάπως στέκει, ποιος δεν θέλει άραγε να ζήσει λίγο παραπάνω;
Παρ’ όλη την σύγχρονη καταχνιά και την απέραντη μαυρίλα, είναι γλυκιά η ζωή!
Ποια ζωή όμως; Η ζωή της λευτεριάς, της δημοκρατίας, της ισονομίας, της δημιουργίας, της αξιοπρέπειας!
Εκείνη η ευχή «ευτυχισμένο το 2012»! αν δεν είναι απερίσκεπτα, από κεκτημένη ταχύτητα της συνήθειας ειπωμένη, είναι προκλητικά κατευθυνόμενη!
Τι… «ευτυχισμένο το 2012»;
Πόση ευτυχία μπορεί να περισσέψει, απ’ τους θιασώτες και πρωταγωνιστές του αχαλίνωτου και βάρβαρου καπιταλισμού, της ουτοπιστικής υπερκερδοσκοπίας και του άκρατου ατομικισμού, να φτάσει μέχρι το λαϊκό σπίτι;
Πόση ευτυχία μπορεί να περισσέψει απ’ τα παλιά τζάκια των προυχόντων κι απ’ τα νέα, των σύγχρονων ανερυθρίαστων κατεχόντων, για να φτάσει μέχρι το φτωχικό του ξεκληρισμένου αγρότη απ’ την Κομπωτή Ξηρομέρου; Του άνεργου εργάτη, στις πάλαι ποτέ φάμπρικες του λεκανοπέδιου, απ’ τ’ Αυλάκι του Βάλτου;
Του δημόσιου υπάλληλου, με τον πετσοκομμένο μισθό, απ’ τ’ Αφράτο Τριχωνίδας;
Του μυγοκυνηγού μαγαζάτορα απ’ το Μουσταφούλι;
Του με χωρίς φάρμακα και με σύνταξη-φιλοδώρημα, υπερήλικα απ’ την Καψοράχη Τριχωνίδας; Του άνεργου ξυπόλυτου ψαρά απ’ Τ’ Αντελικό, που οι επιταγές της Ε.Ε. τον ανάγκασαν να κάψει ακόμα και τη βάρκα του, που ήταν το δεύτερο σπίτι του;
Του ελαιοπαραγωγού απ’ το Καινούργιο, που πουλάει ελιές με 0,50 ευρώ και ο γείτονάς του τις αγοράζει απ’ το Super Market 5 ευρώ το κιλό;
Του πορτοκαλολεμονοπαραγωγού απ’ τη Γουρίτσα που …ξέχασε πως μαζεύονται τα εσπεριδοειδή, γιατί έχει κάτι χρόνια να επισκεφτεί το περιβόλι του;
Του εμποράκου στο Βραχώρι, που τον βλέπω στην πόρτα του με τα χέρια σταυρωμένα ν’ ατενίζει μέχρι το τέλος του δρόμου, χρονιάρες μέρες, μήπως και δει κάποιον γνωστό του υποψήφιο πελάτη, όχι να ψωνίσει… αλλά να κοιτάξει τη βιτρίνα του!
Θα μπορούσα κι έχω την υπομονή και τα επιχειρήματα να χτυπάω πλήκτρα μέχρι και Τ’ Αι Γιαννιού!
Αλλά και μέχρι τότε, θα φτάσουν οι ελπίδες των αδικημένων και ελπίζοντων…μετά από κει… «κατάμαυρα μαντάτα»!
Άκου φίλε τελειώσανε τα ψέματα!! Θέλεις κατάλαβέ το θέλεις όχι!! Βάρεσε μπιέλα το σύστημα πατριώτη!!
Και η Ελλάδα πτώχευση!!!
Παρ’ το τιμόνι όπως θέλεις, σ’ αυτή την διαδρομή από δώ έχει βράχο κι από κει βάραθρο!
Μας… τελειώσαμε!!!
Όσο στρουθοκαμηλίζεις και βαυκαλίζεσαι άμα βρεις διέξοδο σφύρα μου!
Λυπάμαι, μέρες που ναι, αλλά αισθάνομαι πως δεν δικαιούμαι… να σιωπώ!
Είπα κι έγραψα από παλιά, ότι εκτιμούσα πως θ’ απαντήσουμε στην πορεία μας κι έξω δεν έπεσα!
Τώρα θα δημοσιοποιήσω τη φράση που εδώ και χρόνια επαναλαμβάνω στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις μας, μ’ όσους με ξέρουν!
ΑΝ δεν αλλάξουν τροπάριο οι κρατούντες, που δεν το βλέπω γιατί οι πολιτικές που υπηρετούν τέτοια και χειρότερα για το λαό επιτάσσουν.
Σε σύντομο χρονικό διάστημα, θα φεύγουν κεφάλια σαν μπάλες στον αέρα!!!
Άναρχη λαϊκή εξέγερση θ’ ακολουθήσει, λυπάμαι που αναγκάζομαι να υποστηρίξω πως το μοιραίο, η καλύτερα το μελλούμενο, είναι αναπόφευκτο!
Οι βάρβαροι καπιταλιστές ξεθηκάρωσαν και θέλουν να πάρουν κεφάλια!!
Η σε χορεύουν στο ταψί! Η χορεύεις το χορό του Ζαλόγγου!!
Πάντως εγώ θα προτιμούσα …τον Θούριο του Ρήγα!!!
Είμαι εδώ και κραυγάζω: Ξύπνα ραγιά!!!
Δημήτρης Ντόκας
Τετριμμένες κι από συνήθεια λέξεις και φράσεις…
«Χρόνια πολλά κι ευτυχισμένο το 2012»!
Το «χρόνια πολλά» ..κάπως στέκει, ποιος δεν θέλει άραγε να ζήσει λίγο παραπάνω;
Παρ’ όλη την σύγχρονη καταχνιά και την απέραντη μαυρίλα, είναι γλυκιά η ζωή!
Ποια ζωή όμως; Η ζωή της λευτεριάς, της δημοκρατίας, της ισονομίας, της δημιουργίας, της αξιοπρέπειας!
Εκείνη η ευχή «ευτυχισμένο το 2012»! αν δεν είναι απερίσκεπτα, από κεκτημένη ταχύτητα της συνήθειας ειπωμένη, είναι προκλητικά κατευθυνόμενη!
Τι… «ευτυχισμένο το 2012»;
Πόση ευτυχία μπορεί να περισσέψει, απ’ τους θιασώτες και πρωταγωνιστές του αχαλίνωτου και βάρβαρου καπιταλισμού, της ουτοπιστικής υπερκερδοσκοπίας και του άκρατου ατομικισμού, να φτάσει μέχρι το λαϊκό σπίτι;
Πόση ευτυχία μπορεί να περισσέψει απ’ τα παλιά τζάκια των προυχόντων κι απ’ τα νέα, των σύγχρονων ανερυθρίαστων κατεχόντων, για να φτάσει μέχρι το φτωχικό του ξεκληρισμένου αγρότη απ’ την Κομπωτή Ξηρομέρου; Του άνεργου εργάτη, στις πάλαι ποτέ φάμπρικες του λεκανοπέδιου, απ’ τ’ Αυλάκι του Βάλτου;
Του δημόσιου υπάλληλου, με τον πετσοκομμένο μισθό, απ’ τ’ Αφράτο Τριχωνίδας;
Του μυγοκυνηγού μαγαζάτορα απ’ το Μουσταφούλι;
Του με χωρίς φάρμακα και με σύνταξη-φιλοδώρημα, υπερήλικα απ’ την Καψοράχη Τριχωνίδας; Του άνεργου ξυπόλυτου ψαρά απ’ Τ’ Αντελικό, που οι επιταγές της Ε.Ε. τον ανάγκασαν να κάψει ακόμα και τη βάρκα του, που ήταν το δεύτερο σπίτι του;
Του ελαιοπαραγωγού απ’ το Καινούργιο, που πουλάει ελιές με 0,50 ευρώ και ο γείτονάς του τις αγοράζει απ’ το Super Market 5 ευρώ το κιλό;
Του πορτοκαλολεμονοπαραγωγού απ’ τη Γουρίτσα που …ξέχασε πως μαζεύονται τα εσπεριδοειδή, γιατί έχει κάτι χρόνια να επισκεφτεί το περιβόλι του;
Του εμποράκου στο Βραχώρι, που τον βλέπω στην πόρτα του με τα χέρια σταυρωμένα ν’ ατενίζει μέχρι το τέλος του δρόμου, χρονιάρες μέρες, μήπως και δει κάποιον γνωστό του υποψήφιο πελάτη, όχι να ψωνίσει… αλλά να κοιτάξει τη βιτρίνα του!
Θα μπορούσα κι έχω την υπομονή και τα επιχειρήματα να χτυπάω πλήκτρα μέχρι και Τ’ Αι Γιαννιού!
Αλλά και μέχρι τότε, θα φτάσουν οι ελπίδες των αδικημένων και ελπίζοντων…μετά από κει… «κατάμαυρα μαντάτα»!
Άκου φίλε τελειώσανε τα ψέματα!! Θέλεις κατάλαβέ το θέλεις όχι!! Βάρεσε μπιέλα το σύστημα πατριώτη!!
Και η Ελλάδα πτώχευση!!!
Παρ’ το τιμόνι όπως θέλεις, σ’ αυτή την διαδρομή από δώ έχει βράχο κι από κει βάραθρο!
Μας… τελειώσαμε!!!
Όσο στρουθοκαμηλίζεις και βαυκαλίζεσαι άμα βρεις διέξοδο σφύρα μου!
Λυπάμαι, μέρες που ναι, αλλά αισθάνομαι πως δεν δικαιούμαι… να σιωπώ!
Είπα κι έγραψα από παλιά, ότι εκτιμούσα πως θ’ απαντήσουμε στην πορεία μας κι έξω δεν έπεσα!
Τώρα θα δημοσιοποιήσω τη φράση που εδώ και χρόνια επαναλαμβάνω στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις μας, μ’ όσους με ξέρουν!
ΑΝ δεν αλλάξουν τροπάριο οι κρατούντες, που δεν το βλέπω γιατί οι πολιτικές που υπηρετούν τέτοια και χειρότερα για το λαό επιτάσσουν.
Σε σύντομο χρονικό διάστημα, θα φεύγουν κεφάλια σαν μπάλες στον αέρα!!!
Άναρχη λαϊκή εξέγερση θ’ ακολουθήσει, λυπάμαι που αναγκάζομαι να υποστηρίξω πως το μοιραίο, η καλύτερα το μελλούμενο, είναι αναπόφευκτο!
Οι βάρβαροι καπιταλιστές ξεθηκάρωσαν και θέλουν να πάρουν κεφάλια!!
Η σε χορεύουν στο ταψί! Η χορεύεις το χορό του Ζαλόγγου!!
Πάντως εγώ θα προτιμούσα …τον Θούριο του Ρήγα!!!
Είμαι εδώ και κραυγάζω: Ξύπνα ραγιά!!!
Δημήτρης Ντόκας
