Ματώσανε τα σύμπαντα
Κι ο λογισμός μας τρέμει
Χαράματα στη Γάζα
Μετρώ αθώα θύματα
Το αίμα τους ανέμη
Που δεν κρατά… μια γάζα.
Της υφηλίου η ψυχή
Άλικο πήρε χρώμα
Πυραύλων πύρινη βροχή
Κι η λογική στο χώμα.
Σκοπός του ιμπεριαλισμού
(που καίει και σκοτώνει)
Για τους αφέντες του χαμού
Πλούτο να συγκεντρώνει.
Πόσο ν’ αντέξουν οι λαοί
Όταν σφυροκοπούνται
Κι όσο υποκριτές ταγοί
Κάνουνε πως λυπούνται.
Όσο θα αντιστέκονται
Της γης οι αδικημένοι
Τα όνειρα θα πλέκονται
Κι η ελπίδα θα προσμένει.
Καινούργιο Τριχωνίδας 24
Ιούλη 2014
Δημήτρης Ντόκας
