«Η κοινωνία σε θέλει να είσαι απλώς ένα φωτοαντίγραφο, ποτέ ένα πρωτότυπο» Όσσο

Τρίτη 16 Σεπτεμβρίου 2014

Κι ύστερα ήρθαν οι ανάγκες… κι ύστερα ήρθαν οι Ερινύες!!!

Κι ύστερα ήρθαν οι ανάγκες… κι ύστερα ήρθαν οι Ερινύες!!!
Ποιος να τις έχει άραγε…και ποιον να κυνηγούν;

Κι ο τόπος κι ο χρόνος των δικών μας…Όσων κι όποιων σκέπτονται και ζουν τεκμηριωμένα κι αληθινά ν’ αποδείξουν τ’ αυτονόητα….
Τούτα τ’ αυτονόητα…βαριά λέξη, μ’ απροσδιόριστες προεκτάσεις!
Αυτά τ’ αυτονόητα που ήταν κι είναι πάντα διαχρονικά, αλλά και που η επίπλαστη κι εφησυχασμένη σκέψη μας, μας ωθούσε στο να τα θεωρούμε επ’ άπειρον δεδομένα!!
Τώρα που όμως έφτασε το πλήρωμα του χρόνου….τώρα όμως που το σαμάρι έφυγε απ’ τ’ άλογο και φάνηκαν οι πληγές του, τι άραγε έχει κάποιος ν’ απαντήσει στους παντοτινούς προβληματισμούς μας …ναι σ’ εμάς που προκαλούμε τώρα όλους αυτούς που μας χαρακτήριζαν, παλιότερα αιθεροβάμονες, μετέπειτα ανεδαφικούς, παραμετέπειτα ουτοπιστές, παλιότερα γραφικούς, έστω και τώρα ετεροχρονισμένους και δογματικούς υποστηριχτές του «απαρχαιωμένου κομμουνιστικού συστήματος»!!!
Ποιος είναι ποιος; Ποιού η στάση ζωής του κατά πρώτον και σε δεύτερη βάση είναι ότι τα παραπάνω επίθετα χαρακτηρίζουν;
Ποιος επαληθεύτηκε απ’ την άτεγκτη κι αμείλικτη πραγματικότητα…έστω κι οδυνηρά;

Κι ύστερα ήρθαν οι ανάγκες… κι ύστερα ήρθαν οι Ερινύες!!!
Ποιος να τις έχει άραγε…και ποιον να κυνηγούν;

Εδώ και καιρό …
κι αυτό για μένα είναι ενθαρρυντικό που διαπιστώνω πως η πλειονότητα του λαού μας είναι προβληματισμένη και πιο ειδικότερα, η συγκινητικά, συμπαθέστατη κι αγωνιούσα νεολαία μας, απερίγραπτα βαθύτατα σκεπτόμενη, δικαιολογημένα εξοργισμένη, πεισμωμένη και στα προγκίδια στημένη κατά όλων αυτών που τους χαμήλωσαν της ελπίδας τους… και της ελπίδας μας το φως!!!
Ναι το χαμήλωσαν …δεν το έσβησαν όμως κι αυτή είναι η ειδοποιός διαφορά, που θα αποτελέσει τη βάση για τη μελλοντική, οργανωμένη έκφραση αντισυστημικής αντίδρασης! Είναι αναπόφευκτη νομοτέλεια, για τους προκλητικά και βάναυσα μέχρι σήμερα κρατούντες και  οφθαλμοφανέστατη διαπίστωση, για όσους από μας μπόρεσαν να έχουν τη δυνατότητα για να μην πω τη διορατικότητα και την προνοητικότητα ν’ αντιληφθούν του μέλλοντός μας τ’ ανατρεπτικά …ερχόμενα!!!

Κι ύστερα ήρθαν οι ανάγκες… κι ύστερα ήρθαν οι Ερινύες!!!
Ποιος να τις έχει άραγε…και ποιον να κυνηγούν;

Υπάρχει όμως ένας βασικός Λαϊκός κίνδυνος που πάντα υφέρπει με μορφή καλοστημένης προπαγάνδας αυτή του κοινωνικού αυτοματισμού! Δηλαδή ο σιδεράς να θεωρεί ανταγωνιστικό του αντίπαλο κι εχτρό τον αστυνομικό, ο μαραγκός τον εφοριακό, ο αγρότης τον εκπαιδευτικό …ο άνεργος κι μικροαυτοαπασχολούμενος… τον κάθε δημόσιο υπάλληλο!!!
Ε… όχι Συνέλληνες δεν είναι αυτός ο πραγματικός μας αντίπαλος…αντίπαλός μας είναι η εκμεταλλευτική, καπιταλιστική, αισχρή κι ανάλγητη μειοψηφία, που απομυζά το αίμα και τον ιδρώτα μας!!!
Έτσι δεν γίνεται για πρώτη φορά σήμερα, γίνονταν και παλιότερα …αν ανατρέξει ο καθένας μας στις αληθινές ιστορικές μας αλήθειες, που και παραδείγματα και απαράμιλλη διδαχή έχουν, θα το διαπιστώσει!
Με τη μόνη διαφορά ο βάρβαρος καπιταλισμός παλιότερα είχε τα περιθώρια υστερόβουλα καιροσκοπικά… οπορτουνιστικά…να παραχωρήσει… με τη μορφή κοινωνικών, κρατικών διακρατικών …ενωσιακών ιμπεριαλιστών σχηματισμών… τώρα πια δεν έχει!!!
Γιατί στο πεδίο της ενδοκαπιταλιστικής σύγκρουσης …της μάχης των βουβαλιών στον παραλίμνιο, η έστω και παραποτάμιο βούρκο…δεν την πληρώνουν μόνο τα βατράχια …αλλά κι τ’ αδυνατότερα βουβάλια!!!

Κι ύστερα ήρθαν οι ανάγκες… κι ύστερα ήρθαν οι Ερινύες!!!
Ποιος να τις έχει άραγε…και ποιον να κυνηγούν;

 Ενθαρρυντικό ένα κι ελπιδοφόρο… σαν επίλογος:

Δυο τρεις νεολαίοι, πολύ προβληματισμένοι απ’ τα τωρινά ανθρωποβόρα δεδομένα, απόψε σαν και τόσες άλλες φορές τελευταία, ρωτώντας με, άκουσαν σιωπηλά τη γνώμη μου. Πράγμα που δε συνέβαινε πριν καιρό…αυτό ήταν αδιανόητο παλιότερα. Έδειξαν να παραδέχονται και ν’ αποδέχονται ουμανιστικές αξίες ζωής…

Τι να γεννάει άραγε τούτη… η διαπομπευμένη εποχή;

Δημήτρης Ντόκας